Laatst dagen Laos

Twee weken terug alweer! Waar was ik toen? De scooterloop in Tha Kheak naar de Konglor Cave, wat was dat een gave ervaring. Drie dagen lang in een steeds wisselende doch mooi omgeving gereden, erg gaaf. De eerte dag begon makkelijk op asfalt waar we alleen af gingen om 'de' buddhacave te bezichtigen die ergens een beetje tegen viel. We bezochten nog een andere grot ten koste van de slippers van Frank en vervolgden onze weg naar Happy Guesthouse. Waar het nog asfalt was bevonden we in een soort omgeving als Halong Bay maar dan zonder water, en toen tegen het einde het asfalt veranderde in een stofweg kwamen we door een gebied waar stukken bos onder waren gelopen voor een dam die de Chinezen hadden gebouwd voor electriciteit, alle bomen dood zodat ze geen water meer vast zouden houden. De vraag is of dat nou zo goed is of niet maar het zag er wel bijzonder uit. Waar de weg in grind veranderde ging Frank onderuit en brak zijn ketting maar gelukkig kan die overal gemaakt worden. In totaal waren we met vier scooters, vijf mensen onderweg. Een tweede groep was wat later vertrokken maar we kwamen allemaal bijeen bij het eerste guesthouse waar ik mijn vorige blog heb geschreven. Een guesthouse met Jue de boulle, of eigenlijk petenque, voor de Fransen onder ons helemaal super.

De volgende dag vertrokken we om op weg te gaan naar de grot die we de dag daarna zouden bezoeken. We vertrokken iets later vanwege een kapotte scooter maar uiteindelijk vertrokken we met vijf scooters dit keer. Al snel werden we echter tot een halt geroepen. Wegversperring en ondanks dat we onze scooters er al overheen getild hadden moesten we helaas toch nog anderhalf uur wachten. Dat maakten onze maagjes hongerig! Het uur dat volgde toen we weer konden rijden was een behoorlijk mountainbike-pad waar ik wel erg van kon genieten, en bovendien lekker stof happen als er auto's langs kwamen. Het stof happen werd kort modder happen toen ik iets te hard op een omleidinkje af ging waar het modderig was. Eerst kon ik de scooter nog houden maar toen ik uit stilstand weer weg reed slipte ik helemaal weg, 'elaas! Lunchen, soep over mezelf heengooien en door, er was weer asfalt! Een aantal kilometers verder zou er een zwemplaats moeten zijn en na een aantal keer vragen, een stukje rijde door megadroge rijstvelden en retesoepel door een riviertje kwamen we aan bij het kleine zwemplaatsje. Er waren wel zeker 40 kinderen/jongeren aanwezig die lekker aan het zwemmen en dansen waren op muziek die uit een megaspeaker kwam, ik vond het in ieder geval een hele leuke sfeer. Ondanks dat het water redelijk stil leek te staan was het toch super helder, mooi mooi. Genoeg gezwommen, de scooters een beetje laten sputteren in het riviertje en weer door. We hadden nog best een weg te gaan en we wilden er wel voor het donker zijn. Toch nog wel heel even halt gehouden bij een potje damesvoetbal. Afslag naar Konglor en een hele lange lijnrechte weg lag voor ons, met dank aan de Chinezen dacht ik zo. We konden in ieder geval lekker doortrekken en dat was ook wel nodig want het begon al te schemeren. Nog voordat we het guesthouse waar iedereen zat hadden gevonden was het al pikkedonker. We reden een aantal guesthouses voorbij in een poging om bij de goede te komen en uiteindelijk hadden we 'm gevonden. Hutjes verdeeld, eten, en slapen, morgen weer op tijd op!

De weg terug naar Tha Kheak was namelijk lang, doch makkelijk maar we hadden ook nog wel even tijd nodig voor de grot. 7,5km lang, vol met water en soms wel 100 meter hoog. Echt enorm dus. We speelden ht klaar om als eersten een boot te hebben geregeld en als laatste te vertrekken. Ik kan er nog steeds niet over uit haha. Maar goed, wel een hele mooie grot dus. Frank speelde het klaar om de slippers die je daar kon lenen te jatten dus had ik mijn slippers weer terug. Ik reed namelijk rete verstandig met schoenen. En weer door, gas erop! Rechte weg dus knallen. Ik stopte heel even om een foto te maken en heb vervolgens records verbroken om weer terug te komen. Ik ben trots op mijn scootertje. Heerlijk door bochtige bergen waar enkele vrachtwagens de bochten niet meer konden houden maar wij heerlijk doorheen scheurden. We waren lekker op tijd terug in Tha Kheak en ieder ging zijn eigen weg. Ik checkte met Frank en de Duitse Simon in in een guesthouse om morgen meteen op tijd te vertrekkn, ik naar Pakse, zij naar Vientiane.

De volgende morgen was de dag van Bo haar verjaardag, maar voor mij ook gewoon een reisdag. Op het busstation zou de bus met airco tien minuten later vertrekken, dus ik kon meteen instappen. Eenmaal onderweg vroeg ik of de airco ook werkelijk aan kon maar mij werd verteld dat ik dan maar achterin moest gaan zitten waar het raam open kon. Dit was nog redelijk comfortabel en ik heb nog best wat kunnen slapen. Eenmaal in Pakse was het busstation 7km buiten het centrum, zouden ze dat voor de dure tuktuks gedaan hebben? Ik kon er in ieder geval gelukkig eentje delen met een heel aantal anderen die allemaal naar hetzelfde guesthouse gingen. Uiteraard werden we niet daar afgezet maar in het centrum, net twee straten verder. Er was precies nog een plek in de dorm over, waar ik meteen neerplofte om de rest van de dag redelijk gaar te zijn van de busrit. Toen ik eenmaal uitgegaard was heb ik lekker een frisse douche genomen en op zoek gegaan naar de kayaktrip die in de Lonely Planet beschreven stond: in twee dagen kayakken naar mijn volgende bestemming, the 4000 Islands. Dit was echter nergens te vinden of je startte pas bij de 4000 Islands zelf waardoor het makkelijker is om een kayaktrip daar te regelen. Terwijl ik enigszins verdwaald mijn weg terug probeerde te vinden bedacht ik eerst een ingewikkelde busconstructie waarbij ik morgenochtend eerst naar Wat Phu Champasak zou gaan, een voorloper van Angkor Wat, en dan daarna meteen door naar de 4000 Islands. Maar ik bedacht me ook dat zoveel gedoe in deze warmte echt niet te doen is dus ik besloot morgen lekker een scootertje te huren, vandaag eerst vroeg naar bed.

Zo gezegt, zo gedaan. Scootertje gehuur, super nieuw, en gassen naar de wat. De weg was saai lang en goed asfalt dus ik was er zo. Dit hitte kwam me tegemoet en de wat lag op een heuvel. Wat kostte die mij veel moeite maar ik ben wel blij dat ik er heen gegaan ben. Lekker op tijd terug om nog een beetje te kunnen skypen, en te chillen. Helaas was Cadzand te ver van het vaste land waardoor het skypen met familie niet helemaal lukte.

De volgende ochtend op naar de 4000 Islands, mijn laatste bestemming in Laos en een redelijk backpackers-oord. Eerst een deel in een minivan, waar echt een intense stilte heerste, en vervolgens nog kort met de boot. Hier ontmoette ik de Nederlandse Geert (er gaat geen dag voorbij zonder een Nederlander tegen te komen) die al enige tijd samen aan het reizen was met het Australische koppel Jeremy en Amy. Ik heb vijf dagen nodig gehad om hun accent te kunnen verstaan en precies toen reisde ik weer verder. Op Don Det, een van de 4000 eilanden, kan je alleen maar bungalows krijgen waarvan ik er eentje deelde met Geert. Het was nog vroeg dus we huurden een fiets en reden het eiland rond. Hier hadden we nog geen uur voor nodig. Terug waar we begonnen vonden we Jeremy en Amy waar we wat mee gingen eten alvorens af te koelen in het verwarmde water, hmmmm. Voor de gezelligheid kwam er ook nog een buffalo meebadderen haha. Hij genoot heerlijk van alle aandacht die hij kreeg. Tijd om te douchen, en weer te eten. In de Happy Bar naast de bungalow van A&J, wat een relaxte sfeer hing daar. We zaten eerst nog in de zon maar omdat het mij een beetje te warm was verplaatsten we naar een plek onder de fan. Zag ik daar nou die ene uit Vang Vieng waarvan ik de naam niet meer weet? Kijken kijken, oogcontact, en ja, het was r. Hoe langer je reist, hoe vaker je mensen opnieuw tegen komt, erg grappig. Ze was hier al een paar dagen en had nog redelijk weinig uitgevoerd en vertelde ons dat er morgenmiddag een tripje werd georganiseerd naar het strand van een ander eiland waar lekker gechilld kon worden met drank eten en muziek. Klonk niet verkeerd. We dachten eerst om morgen traditioneel te leren vissen maar daar hoorden we slechte verhalen over dus zagen we er vanaf. Bovendien was dit ook wel een leuke optie. Die avond in de 4000-islands bar afgesloten, wat nog elke avond herhaald zou worden.

De volgende dag zoals het hoord hier uitgebreid in bed blijven liggen en daarna alleen kort verplaatsen naar de hangmat alvorens te ontbijten, om daarna dit ritueel weer te herhalen. Stipt om twaalf uur begaven we ons naar de Happy Bar vanwaar we zouden vertrekken, waar we vervolgens nog ruim een uur moesten wachten totdat alle 45 mensen die mee gingen gereed waren, samen met het eten dat meegenomen moest worden. We werden verdeeld over vier boten en daar gingen we dan. Best een stukje varen maar met een leuk uitzicht, zoals bijvoorbeeld een dode stinkende drijvende opgezwollen buffalo, aaaaagh. Bij het strand aangekomen was het zand veels te heet en renden we snel door naar het water waar het eerste drankje al aangerijkt werd. Al kletsend etend en chillend ging de dag zo voorbij en bij zonsondergang werd nog even een foto gemaakt met nog net geen 45 cameras en gingen we terug. Onze bootman was een beetje aangeschoten en de organisator zoals altijd stoned waardoor we op een zandbank stuitte. Iedereen eruit, een beetje duwen, en daar gingen we weer. Alles volledig veilig hoor. Terug op Don Det douchen, eten, en naar 4000 Islands bar. De Engelsen hadden hun laatste avond waardoor de muziek niet al te best was maar agh, DJ Geert heeft het in ieder geval nog een beetje geprobeerd te redden.

Voor vandaag was het plan eigenlijk om te gaan kayakken, maar de anderen waren niet echt into it dus werd het nog maar een dagje verschoven en werd er vandaag de hele dag gechilled. Dat was best even moeilijk voor mij maar het is me toch redelijk goed gelukt. ‘s Avonds was het anders zo rustige restaurantje bij ons guesthouse the place to be om tee ten en daar werd mij duidelijk dat de anderen ook voor morgen nog steeds niet echt into kayakken waren dus waarom niet de day after tomorrow? Ja later, ik wil gewoon verder, ik kan niet nog een dag niets doen en ik ben toch alleen aan het reizen dus onderweg naar de 4000-islands bar heb ik lekker mijn tripje geboekt voor morgen.

Laat erin vroeg eruit, ontbijtje included, kayak voor mezelf alleen en knallen maar. De anderen waren allemaal met twee en dus sneller en met die lullige armpjes van mij kon ik ze al best snel voelen. Maar het was wel heel erg leuk, beginnend met een kleinere waterval om af te koelen, via een klein stroomversnellinkje naar een plek om de Irrawaddy-dolfijnen te zien, lunchen en door naar de grootste waterval van Zuid-oost Azie. Wat een water! Klein stukje met het busje, nog een klein stukje peddelen en aan het eind van de middag was ik weer terug op Don Det. Ik vond de anderen uiteraard in het water, uiteraard hadden ze vrij weinig gedaan en uiteraard waren ze helemaal niet meer van plan om nog te gaan kayakken. Ik was blij dat ik was gegaan. Opfrissen, eten (Indiaans als favoriet van de anderen, heerlijk) en nog een drankje in 4000-islands bar.

Ik had had het wel weer een beetje gehad en vond dat ik verder moet reizen, en zodoende vertrok ik weer naar het vaste land, op naar Cambodja!

Mijn vingers zijn moe geworden en ik ben al lang aan het typen, later dus het vervolg. Ik probeerde nog foto’s te plaatsen of Facebook, maar de computers kunnen de kaart uit mijn camera niet meer lezen! Wat is dat toch steeds met die sd-kaartjes! Gelukkig kan ik de foto’s nog wel op mn camera zelf zien. Afgelopen dagen ben ik in Phnom Penh geweest en vanacht gaat het nieuwjaar van start (niet vandaag!). Dit vieren ze verspreid over enkele dagen. Ik reis morgen echter verder naar het zuiden van Cambodja. Wordt vervolgd…