Terug in Laos

Wat gaat dat snel, een half uurtje vliegen en ik ben weer in Laos. Het was wel even spannend of ik op tijd op het vliegveld zou zijn en ik rende dan ook het vliegtuig in bij de laatste oproep. Dat kwam mede doordat ik mijn mobiel in mijn zak had laten zitten toen ik door het poortje ging en omdat er een duister voorwerp en ook nog eens een flesje water in mijn tas zat maar nadat ik die had ge-at kon ik gaan. Vervolgens bijna geen visum gekregen omdat ik ook mijn pasfoto's kwijt was maar gelukkig mocht ik voor een dollar extra toch het land in. Weer een dollar extra in Laos haha. Spullen gepakt, veel geld gepint want je weet maar nooit wanneer ik wel en niet kan pinnen, en toen naar de uitgang van het vliegveld gelopen want daar zou ik goedkoper een tuctuc kunnen nemen. En dat was ook zo dus dat is mooi. Al snel een guesthouse gevonden en omdat het al laat was voor het gemak daar gegeten en redelijk als een blok in slaap gevallen.

Mijn eerste doel in Laos was om een politierapport te fixen voor de portemonnee die ik kwijt was geraakt. Uiteindelijk ben ik daardoor veel langer in Vientiane gebleven dan nodig was (bijna 6 dagen ipv bijvoorbeeld 2) maar hoe dat komt, kunnen jullie zeer binnenkort lezen in mijn column op zuidoostazie.nl haha. Wanneer ik niet op het politiebureau was of bij de ambassade, was ik de stad aan het verkennen, wat ik nu grondig heb gedaan. Op de route naar een politiebureau was bijvoorbeeld de Champs Elysee van Laos waarvandaan je een mooi uitzicht had over de stad. Nog weer iets verder was de belangrijkste stupa van Laos met ik geloof zelfs een bot van Boeddha erin, toch ook zeker een bezoekje waard uiteraard! Maar eerst had ik honger, en de Stupa was toch nog gesloten dus dat gaf mij tijd om even lekker te eten. Na de stupa een tweede poging gedaan om het politiebureau te vinden maar na wat verwijzingen kwam ik er uiteindelijk wel maar tsja, weekend, dus schoot ik alsnog niet echt op. De rest van de dag heb ik geloof ik een beetje gerelaxed, geskyped en over de night market gelopen. Hiernaast is de boulevard naast de Mekong en op de boulevard is de Vientianese jeugd een beetje aan het chillen en dat geeft een enorm leuke sfeer! De dagen hierna weet ik niet meer zo heel goed in welke volgorde ik dingen heb gedaan, dus voor het eerst in drie maanden krijgen jullie enigszins een samenvatting! Scheelt mij ook weer tijd dus dat scheelt haha.

Voordat ik aan de volgende dag kon beginnen werd ik midden in de nacht nog ruw uit mijn slaap verstoord, maar hoe dat zit kunnen jullie ook in mijn column lezen. Wat een cliffhanger! Uiteindelijk een fiets kunnen huren en daarmee ben ik naar, tsja, uhm, ohja, het COPE-Center gegaan. Laos is namelijk in de Secret War tijdens de Vietnam-oorlog echt enorm gebombardeerd, en heel veel mensen, inclusief ik,weten daar niets van af. Echt bizar. Overal liggen er nog bommen en veel mensen raken daardoor gewond. Dat is waar dat center over gaat en ik heb daar een hele interessante documentaire over gezien. Door heel Laos merk je nog de gevolgen van die bombarderingen. Daarna ben ik naar twee bezonderen tempels vlakbij het koninklijk paleis gefietst met een gevoelstemperatuur van 50 graden. Koud is misschien vervelend maar dat ook zeker hoor! Alsof je continu te dicht bij het vuur staat. Een lekkere zweetexplosie kwam op gang bij de tempel dus ik zocht maar snel de schaduw op. Er is maar een tempel overeind gebleven tijdens de bombarderingen maar die is ook als hoofdkwartier gebruikt door de, uhm, weet ik niet, gestapo. Slecht geheugen, maar ik kan het allemaal terug vinden hoor! Maar niet nu. Ik ben nu namelijk hele andere dingen aan het doen, maar dat lezen jullie straks pas, weer zo'n cliffhanger! Vervolgens terug gegaan om wat probleempjes bij het guesthouse op te lossen en uiteraard om met oma te skypen! Iemand jaloers nu? Dit duurde zo lang dat het donker was geworden en ik was benieuwd hoe de Champs Elysee verlicht zo zijn 's avonds dus begaf ik me weer daarheen. Nadat ik enige tijd mijn fotografische skills volledig had uitgeleefd ben ik weer terug gegaan om weer lekker op mijn eigen plekje in de dormroom te slapen.

De volgende dag, als het goed is is het nu maandag, ben ik weer naar het of een politiebureau gegaan en vind mijn verhaal zijn vervolg weer in mijn column. Lastig dat switchen! Eens even kijken, dinsdag uitgeslapen, heerlijk ontbijtje geregeld: baquette, Nutella, appel, melk, een nieuw boek, heerlijk! Ja ik lees ook hier! Wel zeker een boek in de maand denk ik, maar ik kan er denk ik wel meer lezen als ik deze blog niet bij zou houden maar jullie willen natuurlijk wel graag weten hoe het met mij is enzo. Na de ambassade dinsdag direct naar het politiebureau, maar daar moest ik later terug komen omdat ze vandaag nog geen Engels konden. De rest van de dag wederom gechilld.

Nadat ik mijn probleempjes met mijn portemonnee had afgesloten ben ik naar de laatste must-see van Vientiane gegaan: Buddhapark. Ik verwachtte hier eigelijk niet zo veel van maar het was best bijzonder. Het is maximaal een half voetvalveld met allemaal boeddha's die geloof ik door een kunstenaar zijn gemaakt, maar best heel mooi enzo. Verwijzing naar mijn Facebook voor de foto's! Af en toe film ik trouwens ook dus ik denk dat ik als ik weer thuis ben wel een vette compilatie ga maken en dan begrijp je al helemaaaaaal wat ik bedoel haha. Terug bij het guesthouse wederom een beetje gechilled, Nederlandse gast ontmoet die ook morgen (toen morgen) naar Vang Vieng ging en 's avonds met een paar Duitse dames gaan eten. Ze vroegen of ik een goede plek wist, en ik had gister wel lekker gegeten en ik dacht die plek zo terug te kunnen vinden maar helaas! Desalniettemin was het errrrrg gezellig.

Donderdag ben ik eindelijk weer verder gereisd! In een gloednieuwe bus naar Vang Vieng, samen met die Nederlander Renze en een Franse Thomas. Na een prima reis waar volgens mij voor het eerst niemand kotste kwamen we aan in Vang Vieng, bekend om het tuben en om het feit dat overal Friends op tv is. Zodoende hebben we de eerste dag toch zeker vijf uur Friends gekeken om een beetje bij te komen, heerlijk! 's Avonds naar de populairste bar van het plaatsje gegaan: Fat Monkey's. Het uitgaan is hier echt veel beter; deze bar sluit om half twaalf en dan is er nog een club open tot half twee, zo heb je ook nog wat aan de dag erna! De club was ook stukken beter dan in Nederland: de muziek niet te hard, niet te warm, genoeg ruimte, locals en als klap op de vuurpijl Ladyboys! Super tof!.

'De volgende dag' gekeken of tuben echt zo leuk was, maar we wisten eigenlijk al dat het redelijk saai was. Door vele ongelukkig zijn de meeste bars gesloten en doordat het dry season is nu moet je drie uur peddelen. Toch was het razend gezellig en je moet er ook maar gewoon wat van maken natuurlijk! 's Avonds was er voor de verandering een jungle party dus die moesten we zeker checken! Ik heb het echt niet te laat gemaakt want ik wilde de volgende dag gaan klimmen.

Dat was echt super leuk, 's ochtends werd ik opgepikt door een busje waar steeds meer mensen bijkwamen die niet echt als klimmers eruit zagen maar uiteindelijk werd ik ergens gedumpt waar het allemaal al stukken beter was. In een kloof heb ik die dag van 9 tot 4 zeker acht klimmen gedaan, beginnersklimmen welteverstaan maar sommige waren toch nog best wel pittig! Maar zeker aan te raden! Al mijn kamergenoten waren die dag vertrokken maar gelukkig kwam Eefje die ik nog kende van het vrijwilligerswerk naar Vang Vieng dus heb ik een kamer met haar gedeeld. Ik maakte het allemaal erg gezellig, eerst heb ik ruim een uur gesyped, maar dat wist ze, en na het eten ben ik zeker twee uur in slaap gevallen haha. Maar ik geloof dat Eefje ook niet helemaal volledig wakker was dus dat scheelde haha!

Nog gezelliger was dat ik de volgende dag alweer vroeg vertrok, op weg naar Phonsavan. Het lijkt alsof maar weinig backpackers het kennen maar het is bekend om de Plain of Jars. Er zijn drie velden die helemaal vol liggen met urnen. Ik dacht dat deze zo groot als een bloemenvaas zouden zijn maar ze waren net zo groot als ik, heeeeeel groot! Dat bleek tenminste toen ik een dag later een toertje door de omgeving ging doen. We begonnen echter bij een aantal bomkraters. Wat veel mensen namelijk niet weten is dat Phonsavan de meest gebombardeerde plek in Laos is, en in het guesthouse kon ik daar ook verschillende films over zien. Zeer interessant. Toen we op het busje gingen staan kon je je zelfs bijna voorstellen hoe de vliegtuigen hier hadden gevlogen en al hun bommen hadden gedropt, echt bizar. Er was ook een stuk met kraters verderop maar dat was nog te gevaarlijk om te komen, ik bedoel maar. We vervolgenden onze weg naar een aantal watervallen, met verschillende levels. Ik vervwachtte er niet heel van vanwege the dry season maar eigenlijk waren ze echt vol met water en hebben we ruimschoots kunnen zwemmen! Erg mooi midden in de bushbush. Na een hele wandeling terug naar het busje liepen we nog door een Hmong-village die de resten van de bommen gebruikten als onderbouwing van hun woning, ongelofelijk. De gids vertelde trouwens nog dat de Amerikanen echt alles bombardeerden wat maar bewoog, al was het een koe. Ook zijn er heel veel hulporganisaties, maar volgens hem zijn die meer bezig met geld verzamelen dan met werkelijk het opruimen van de bommen. Ik weet niet wat ik daar nou van moet geloven maar er zal zeker een kern van waarheid in zitten. Na het dorp zijn we (ik was nog met drie gezellige Ieren) als een blok in slaap gevallen in het busje en werden we pas weer wakker toen we bij de Plain of Jars kwamen. We gingen maar naar een veld want de rest zou allemaal hetzelfde zijn, en daar was ik eigenlijk wel blij mee. Ongelofelijk hoeveel het er waren en ze weten niet hoe oud ze zijn maar waarschijnlijk zeker 2000 jaar. Het hele verhaal erachter is me een beetje onduidelijk maar zeker bijzonder.

De volgende dag vertrok ik zeer vroeg naar Tha Kheak, waarvandaan ik nu een driedaagse scooterloop aan het doen ben onder andere naar de Konglor Cave. We hebben al twee scooters moeten repareren maar de sfeer zit er goed in! Wederom met de Franse Thomas overigens toevallig! En nu ga ik eten want iedereen wacht op me!