Chiang Rai, noord-Laos en op naar Vietnam! Deel 1

Het is alweer enige tijd geleden dat ik een blog heb geschreven maar dat betekent alleen maar dat ik het leuk heb gehad! Inmiddels ben ik zelfs al in Vietnam! Vanaf Chiang Mai ging ik dus naar Chiang Rai met een tussenstop in Tha Ton waarvandaan ik met de boot naar Chiang Rai kon. Vanaf Chiang Mai gingen helaas geen bussen meer naar Tha Ton, maar wel naar het naarbijgelegen Fang. Dus ik als falang op naar Fang. Had ik al verteld dat falang buitenlander betekende? Overal waar je loopt hoor je 'falang, falang' en dan gaat het dus over jou. Maar goed ik dus met het ov naar Fang waarbij ik naast een Thais mevrouwtje zit en toen ik op een gegeven moment links van me keek zat ze heel stil en decadent te braken. Nee fijn. Eenmaal in Fang had ik gehoopt op in ieder geval één bord van een guesthouse maar helaas. Gelukkig was daar de westerse man die me een hotel kon wijzen en me achterop een scootertaxi duwde. Beetje duur, maar wel goede wifi! Haha. Ik kon me niet voorstellen dat er echt niets in dit stadje te beleven was maar na mijn avondronde op zoek naar voedsel kon ik dit toch niet ontkennen. De volgende ochtend meteen maar een dorpje verder en lekker de boot nemen!

Zo gezegd zo gedaan, al stond er in de lonely planet dat je ook kon raften maar daar heb ik maar van af gezien. Dat was maar goed ook misschien, in de longtailboot viel ik al snel in een heerlijke slaap en als ik af en toe wakker was zag ik dat de kapitein het redelijk druk had met het sturen van de boot langs de juiste stromingen en niet tegen rotsen. Het uitzicht was daarbij heerlijk, lekker kabbelend door de prachtige bergen. Tres bien. Eenmaal aangekomen in Chiang Rai wist een Canadese piraat (ooglapje) precies waar een goedkoop guesthouse was. Dat was mooi maar toen we erachter kwamen dat hij de kaart op zn kop hield hebben we maar een taxi genomen. Het guesthouse was inderdaad redelijk chill met goed eten waar ik die avond nog lekker wat van heb genomen.

De volgende ochtend ff lekker een beetje uitgeslapen en daarna de stad in op zoek naar een kaart van de omgeving. De vorige avond sprak een dame me namelijk aan met een plan voor een scootertocht van drie dagen richting de gouden driehoek, dat sprak me wel aan! Met de kaart in de pocket liepen we nog even door het slaperige plaatsje heen om terug bij het guesthouse de route verder uit te stippelen. 's Avonds zijn we nog met de piraat en een andere maat van hem naar de Night Market geweest om wat te eten. Dit gebeurd op een pleintje vol met tafeltjes voor een podium met allemaal eetkraampjes eromheen met min of meer hetzelfde eten, erg gezellig. Van de market zelf heb ik echter niet bijster veel gezien.

De volgende ochtend om 7 uur eruit, scooters regelen bij het guesthouse en proberen om om half 9 weg te rijden. Nou, het scheelde niet veel. Op naar Mae Sai, het meest noordelijke punt van Thailand! Op de route oa de Gouden Driehoek, bekend van de opiumhandel, en de zwarte tempel. Die zouden we als eerste aandoen. Nog voordat we dachten dat we eventueel verkeerd zouden rijden werden we opgepikt door een dametje die ons wel naar the Black House wilde brengen, zoals zij het liever noemde. Daar aangekomen begrepen we waarom. Het gebouw had weliswaar de vorm van een tempel, met een heel mooi zwart dak en prachtig donker hout, maar van binnen leek het wel een jagershut. Er stonden lange tafels met slangenhuiden erop en links en rechts enkele andere skeletten. Op het terrein stonden meer van dit soort huisjes en al met al zag het er best gaaf uit. Later bleek het om een kunstiets te gaan.
Terwijl we aan het praten waren over het vergeten van sleutels bedacht ik dat ik zelf mn sleutel uit mn scooter was vergeten Haha! Een redelijk saaie weg (maar dat wisten we van tevoren) bracht ons bij de Gouden Driehoek waar Thailand samen komt met Myanmar en Laos. Ergens toch wel bijzonder! Een bezoek aan het opiummuseum kon natuurlijk niet overgeslagen worden. Uiteindelijk begon het bijna donker te worden en scheurden we door naar Mae Sai en vonden we een guesthouse werkelijk naast het noordelijkste punt met uitzicht op Myanmar! Nou dat is pas gaaf!

De volgende ochtend begonnen we (uiteraard) met een tempeluitzicht voordat we onze weg op het randje van de grens vervolgden naar Tha Ton. Op de route vooral geweldige uitzichten en hier en daar een theeplantage. Af en toe was het even spannend of we op tijd wat benzine tegen zouden komen maar gelukkig, we hebben geen één keer onvrijwillig moeten lopen.

Tha Ton, uiteraard bekend om vanuit daar naar Chiang Rai te varen, maar ook vanwege een aantal Boeddha's bovenop de heuvel. Wederom met uitzicht! En hoe beginnen we onze dag beter dan met een ritje heuvelop. Geen trappen deze keer :) De rest van de dag zou weleens spannend kunnen worden. Er zat namelijk een stukje 4WD op de route. Daar wij maar twee wielen hadden moesten we het er maar mee doen. Verder onderweg wederom thee, maar ook koffie, een waterval en de witte tempel om mee af te sluiten. Daar gaan we dan. Op zoek naar de weg naar links die ons op die moeilijke weg zou brengen. Al snel hadden we 'm gevonden en na een dorpje ging het de goede kant op. In een volgend dorpje was het een partij stijl! Wow. Vanuit daar dachten we de goede richting te hebben gevonden maar toch strookte dit niet helemaal met de kaart. En ook niet met onze bevindingen. De weg was heel mooi hoor, maar alleen begaanbaar met scooter (en dus geen auto) en bracht ons door de heuvels langs graanvelden maar geen spoor van bewoning te bekennen. Na een tijdje toch maar terug gekeerd naar de gewone weg en daarmee eindigde ons avontuur. Ergens in de middag kwamen we aan bij de watervallen maar omdat de zon achter de bomen zat was het te koud om te zwemmen. Zon achter de bomen? Dat betekend schemering! Op naar de Witte Tempel! Prachtig effect was dat! Bovendien hebben we daar eindelijk onze koffie gehad ínclusief chocoladegebak. Het werd donker, dus terug naar Chiang Rai.

Later dan gepland, maar wel een leuke scootertrip rijker nam ik dan laat in de ochtend de bus naar de grens. Ik moest namelijk eerst hoognodig wat overbodige rommel naar huis sturen! Scheelt toch weer 4 kilo. Bij de grens was ik nét vijf minuten te laat waardoor ik één hele dollar extra moest betalen, shit. Maar goed, ik was in Laos. Hoewel dit dorp overspoeld zou moeten zijn met backpackers was er geen één te bekennen. Misschien was het te vroeg. Uiteindelijk zag ik iemand die hetzelfde leek te doen als ik, de straat verkennen, en daarmee heb ik nog wat gegeten en uiteindelijk zijn we bij een soort hostel/bar aanbelandt die is opgezet door een Nederlandse vrouw die met een man uit een bergvolk is getrouwd en met de opbrengsten van dat hostel kon hun beter leven zegmaar. Het zusje van die man was namelijk overleden aan een ziekte die makkelijk verholpen kon worden alleen hadden zij daar de middelen niet voor. Mooi verhaal, en bovendien ook een heerlijke plek.

Ik loop echt heel ver achter, ik houd het even bij deze deel 1